Opis lub nazwa coraz większej liczby urządzeń firmy Apple zawiera słowo „Retina” lub „Wyświetlacz Retina”. Ale co to jest wyświetlacz Retina? Czy powinieneś wybrać wersję Retina urządzenia Apple, jeśli masz wybór?
Wkrótce możesz nie mieć wyboru, ponieważ Apple przechodzi w pełni na Retinę, ale nawet wtedy ważne jest, aby zrozumieć, co tak naprawdę kryje się za ich zgryźliwą marką.
Wyświetlacze Retina są zasadniczo wyświetlaczami wysokiej jakości. Te, które według Apple są tak dużym krokiem naprzód w stosunku do ich ekranów innych niż Retina, zasługiwały na znak towarowy. Więc o co to całe zamieszanie?
Co to jest wyświetlacz Retina?
Aby zrozumieć, dlaczego nazywa się je wyświetlaczami „Retina”, warto zrozumieć, co to słowo oznacza! Krótko mówiąc, siatkówka jest częścią anatomii twojego oka. Zasadniczo jest to czujnik obrazu oka, jeśli chcesz go porównać do aparatu cyfrowego.
Soczewka oka skupia światło na siatkówce, tworząc obraz. Światłoczułe komórki tworzące siatkówkę przekazują te informacje za pomocą nerwu wzrokowego, skąd są one odbierane przez korę wzrokową mózgu w celu ich przetworzenia.
Co to ma wspólnego z wyświetlaczami Retina firmy Apple? Powodem, dla którego firma Apple wybrała tę nazwę, jest przekonanie, że ludzkie oko nie widzi siatki pikseli wyświetlacza Retina podczas normalnego użytkowania. Jest to potwierdzenie, że te wyświetlacze zostały stworzone w odpowiedzi na ludzką percepcję, a nie tylko w celu pogoni za wyższymi specyfikacjami.
Chodzi o piksele
W przypadku wyświetlaczy Retina należy pamiętać, że termin ten nie odnosi się do żadnej konkretnej technologii wyświetlania. Apple ma obecnie zarówno wyświetlacze LED, LCD, jak i OLED, które są sprzedawane pod znakiem towarowym Retina. Te ekrany nie mają żadnych innych atrybutów, takich jak rozdzielczość, kształt, rozmiar, odwzorowanie kolorów czy współczynnik kontrastu. Mają po prostu piksele, które przekraczają określony próg gęstości.
Piksele, jeśli nie wiesz, to „elementy obrazu”. Są to najmniejsze części, na które można podzielić obraz cyfrowy. Każdy piksel ma elementy subpikselowe, które pozwalają mu wyświetlać różne ilości światła czerwonego, niebieskiego i zielonego, skutecznie umożliwiając każdemu pikselowi odtworzenie dowolnego koloru.
Gdy układasz piksele w siatkę, możesz tworzyć obrazy, określając dokładnie każdy piksel, jaki powinien być jego kolor i jasność.Im bliżej oka przyłożysz wyświetlacz, tym bardziej oczywista staje się sama siatka pikseli. To tak, jakby zbyt dokładnie przyjrzeć się zdjęciu z gazety. Obraz dzieli się na pojedyncze kropki atramentu.
Jeśli chodzi o wyświetlacze inne niż Retina, nie trzeba być szczególnie blisko ekranu, aby zobaczyć siatkę pikseli. Wyraźnie widać na nich ziarnistość, która jest szczególnie widoczna obok siebie z panelem Retina. Jak więc wyświetlacze Retina osiągają ten ostry, płynny wygląd?
Gęstość pikseli i odległość widzenia to kluczowe liczby
Aby kwalifikować się jako wyświetlacz „Retina”, ekran nie może zawierać pojedynczych pikseli widocznych przy normalnej odległości oglądania. Mamy tu więc do czynienia z dwiema liczbami.
Pierwszy to PPI, czyli liczba pikseli na cal. Jest to miara gęstości pikseli. Im więcej pikseli można zmieścić na każdym calu ekranu, tym ściślej są one upakowane i tym mniej widoczny jest każdy piksel.
Druga liczba to typowa odległość oglądania. Aby być wyświetlaczem Retina, poszczególne piksele muszą być niewidoczne gołym okiem z typowej odległości oglądania. W przypadku smartfonów lub tabletów ta kombinacja liczb wydaje się wynosić około 300 PPI w odległości od 10 do 12 cali od twarzy.
Jak zapewne już zauważyłeś, istnieje trzecia liczba, która musi być częścią równania siatkówki: rozmiar wyświetlacza.
Chociaż możesz trzymać tablet lub telefon na wyciągnięcie ręki, laptop lub monitor komputera stacjonarnego są zazwyczaj dalej. Częściowo ze względu na rozmiar urządzenia, ale głównie dlatego, że te wyświetlacze są zbyt duże, aby można je było wygodnie oglądać z odległości 10 cali od twarzy. W przypadku telewizorów gęstość pikseli może być znacznie niższa niż 300 PPI, ale nadal liczy się jako „siatkówka”, ponieważ zazwyczaj ogląda się je z odległości 6 stóp lub większej.
Jeśli chcesz wiedzieć, czy dany wyświetlacz w urządzeniu innej firmy kwalifikuje się do oznaczenia marki Retina, możesz skorzystać z kalkulatora online, aby uzyskać dokładne informacje.
Wyświetlacze Retina wymagają zmian w oprogramowaniu
Nawet wyświetlacz Retina nie może dodać szczegółów do obrazu, którego na początku nie ma. Jeśli obraz na ekranie ma niższą rozdzielczość niż sam wyświetlacz, wówczas rzeczywiste fizyczne piksele są zasadniczo grupowane w większe wirtualne piksele w celu wyświetlenia obrazu. Jest to faktycznie forma zoomu cyfrowego i może wyglądać na pikselowaną w zależności od tego, jak duża jest różnica.
Chociaż niewiele można zrobić z obrazami w niskiej rozdzielczości na stronach internetowych itp., prawdziwy problem wynika z elementów systemu, takich jak tekst i ikony. Jeśli trzeba je przeskalować, wyglądają na bardzo masywne. Na przykład iPhone Retina ma czterokrotnie większą gęstość pikseli niż jego poprzednicy bez Retiny.
Oznacza to, że iOS musi wyświetlać zasoby z czterokrotnie większym poziomem szczegółowości, aby naprawdę wykorzystać możliwości wyświetlacza o wysokiej rozdzielczości. To wymaga dodatkowej mocy obliczeniowej i pamięci. Dobrą wiadomością jest to, że Apple Silicon jest niezwykle energooszczędny i ma dużą moc, więc nie stanowiło to większego problemu.
Twórcy aplikacji muszą zwracać uwagę na rozdzielczości Retina i wygląd swoich aplikacji. W szczególności gry wideo nie mogą mieć nadziei na renderowanie obrazów w natywnej rozdzielczości Retina i nadal można w nie grać. Dlatego programiści muszą stosować sztuczki skalowania, aby końcowy obraz nie wyglądał na blokowy lub rozmyty.
Czy Retina jest dobrym rozwiązaniem?
Wyświetlacze Retina ustawione obok siebie są wyraźnie lepsze od tych o mniejszej gęstości pikseli. Jednak urządzenia o dużej gęstości pikseli mają wiele wad. Po pierwsze, są znacznie droższe! Urządzenia o tak wysokich rozdzielczościach mogą mieć krótszą żywotność baterii, a do tego dochodzi wspomniane wcześniej uderzenie w wydajność.
Apple wykonał świetną robotę, równoważąc rozdzielczość Retina ze wszystkimi innymi czynnikami, ale nie myśl, że tylko Apple osiąga te rozdzielczości. Wiele innych flagowych (a teraz średniej klasy) urządzeń ma gęstość pikseli bliską lub wyższą niż 300 PPI. Czasami bez ekwiwalentu starannej równowagi Apple.
Na przykład niektóre flagowe telefony Samsung Galaxy oferują użytkownikom opcję wyświetlenia rzeczywistego obrazu w niższej rozdzielczości, niż jest to możliwe na ekranie. Tylko ich najnowsze modele mogą wyświetlać obrazy w pełnej rozdzielczości przy wysokich częstotliwościach odświeżania, jednocześnie zapewniając odpowiednią żywotność baterii. Starsze telefony oferowały jednocześnie tylko dwie z tych opcji.
Tablety z wyświetlaczem Retina są w szczególności fantastyczne do czytania powieści graficznych i komiksów w wysokiej rozdzielczości oraz oczywiście do pracy z wysokiej jakości zdjęciami. W telefonach ich główną zaletą jest po prostu niebywała przyjemność dla oka.Obrazy wydają się być namalowane na szkle, a nie lekko rozmyte projekcje cyfrowe.
W końcu gęstość pikseli na poziomie siatkówki stanie się normą we wszystkich urządzeniach i wszystkich markach. Ale jeśli już dziś chcesz zasmakować tej idealnej w pikselach przyszłości, wyświetlacz Retina to doskonały wybór.
