Ostatnio sprawdzałem najnowszą dystrybucję openSUSE 11.4, która domyślnie korzysta ze środowiska graficznego KDE. To bardzo nowoczesny, bardzo ładny sposób na obliczenia, bez wątpienia. Istnieją jednak dwa inne środowiska, które openSUSE zainstalowało domyślnie, IceWM i twm, które stanowią absolutną definicję minimalistycznego środowiska graficznego Spartan. Innymi słowy, brzydka.
Poniżej znajduje się moje wideo z użyciem IceWM i twm w openSUSE, ale zanim to obejrzysz, oto moje podejście do brzydkich środowisk pulpitu:
Wszystkie nowoczesne komputery stacjonarne, bez względu na platformę, czy to Windows, Mac czy Linux, mają w sobie wiele blichtru. Windows był w rzeczywistości ostatnim, który zyskał blask dzięki Aero, które zaczęło się w Vista. Mac ma swoją Aqua od dłuższego czasu, a Linux ma różne iteracje blichtru z Compizem (dawniej Beryl), nowoczesnym KDE, Unity i tak dalej.
Chodzi mi o to, że bez względu na to, czego używasz, istnieje blichtr.
Dwa środowiska pulpitu, które najłatwiej jest „odświeżyć”, to Windows i Linux. Z komputerem Mac nie jest to łatwe. Wykonalne, ale niełatwe (a jeśli jesteś użytkownikiem komputera Mac i czytasz to powiedzenie „Dlaczego miałbym to zrobić?”, Nie rozumiesz tego).
W Windows motyw Klasyczny jest nadal obecny, nawet w wersji 7. W Linuksie najłatwiej jest po prostu użyć innego menedżera okien, jak zobaczysz poniżej.
Pamiętaj: nie jest grzechem wyglądać na komputerze jako „komputery”
Jeśli możesz sobie poradzić z pozbawionym blasku kwadratowym środowiskiem pulpitu, pierwszą rzeczą, którą zauważysz, jest rysowanie na ekranie znacznie szybciej. W niektórych przypadkach absurdalnie szybsze. Wtedy zauważysz, że przeciąganie i upuszczanie okien jest nagle o wiele łatwiejsze. Wtedy zdajesz sobie sprawę, że całe to badziewie biegające przed samym wyglądem było naprawdę badziewne, ponieważ w końcu, jeśli wszystko, co robisz, to przeglądanie stron internetowych przez większość czasu, kogo to obchodzi, co to jest okno, o ile jest funkcjonalne?
